domingo, 29 de abril de 2018

Reflexiones sobre la defensa de la Pedagogía


Hay cuestiones que pasan muy desapercibidas y que hasta pasadas unas horas llegas a tener esa sensación de haberlas soñado y necesitas ir a la hemeroteca reciente, recuperar la lectura y decirte a ti misma que es real, que la noticia existe y que sencillamente no ha tenido apenas repercusión.

 A mí sí me parece destacable que una invención sobre una titulación se justifique y seguramente así sea porque la Pedagogía es una profesión desconocida o porque se considera poco importante, sino no puedo entender, por ejemplo este artículo de el diario.es  titulado ¿Por qué el caso de Toni Cantó no es el mismo que Cristina Cifuentes? denominándolo simplemente "exageración de CV" y teniendo que leer que se denomina pedagogo porque tiene"muchas horas encima de un escenario" . 


El 21 de Abril escribí esta reflexión en mis diferentes redes sociales.

"Me pregunto qué hubiera pasado si Toni Cantó en su CV en lugar de poner Pedagogo hubiese puesto médico, abogado o quizás juez... Nos seguiría pareciendo igual de poco importante?

La Pedagogía es una profesión tan digna e importante como las anteriormente mencionadas o muchas otras que pudiera nombrar.

Para llamarse Pedagogo hay que tener una capacitación técnica. Yo la tengo y puedo decir que soy Pedagoga, él no... por muchas horas y horas de experiencia que diga que tiene encima de un escenario... ello no tiene por qué hacerlo ni siquiera buen actor pero si tiene la titulación sí puede decir que es actor... 

Yo no puedo decir que soy actriz y también tengo horas de experiencia encima de un escenario.

Seamos justos/as! Y respetemos las profesiones y en este caso la Pedagogía.
 
Es una opinión. Mi opinión y sí soy Pedagoga.

Y aún ahora y recabando más información resulta que leo en el referido artículo que en una entrevista con Jot Down le preguntaban por ello: "En tu ficha de diputado pone que eres pedagogo, ¿a qué titulación se refiere?" Y respondía así: "Soy profesor de teatro desde hace mucho tiempo, pero no tengo la carrera oficial de Magisterio de teatro, tampoco la tengo de actor. He dado clases de interpretación en cinco o seis escuelas distintas durante 15 años. Si tuviera que decir qué es lo que mejor hago, sería dar estas clases.

No sé, parece que hay titulaciones de primera y titulaciones de segunda y justamente las de actor/actriz y pedagogo/a deben pertenecer a este segundo plano. 

Estamos utilizando o móbil como ferramenta de castigo



A formación ten por título "Novas tecnoloxías. Beneficios e riesgos para os nosos fillos/as" e organizada pola Asociación TDAH Salnés en colaboración coa Galería Sargadelos Boiro e Positivando Gabinete psicopedagóxico de Vigo.



"Estamos utilizando o móbil como ferramenta de castigo para os nenos"

As novas tecnoloxías facilitan moito a vida, pero tamén poden ser un serio perigo se as manexan os menores e non coñecen os límites. De todo isto falará esta tarde a Pedagoga Paula Suárez na galería Sargadelos, organizada pola Asociación TDAH Salnés dentro das súas actividades  "Escola de Familias". Previamente, fixo unha parada nos micrófonos de Radio Voz para explicar en que consiste o seu traballo. 


  • O tema está de actualidade e preocupa moito aos pais.

É un tema que preocupa moito e polo que hai pouca sensibilidade. As novas tecnoloxías chegaron ás nosas vidas dunha maneira moi rápida e somos usuarios delas tanto os maiores coma os rapaces. Moitas veces os propios adultos, que non sabemos como xestionar estas ferramentas, ao final o que facemos é non educar ben aos nosos fillos no uso delas e tamén transmitimos a idea de que son nocivas. Eu vou intentar darlle unha volta e ofrecer unha serie de consellos sobre o uso do móbil: cando hai que darllo, como minimizar conflitos na casa, e educar un pouquiño aos pais nese uso. 


  • A dependencia dos móbiles está causando moitos problemas.

Nestes intres, coas novas tecnoloxías están xurdindo conflitos familiares. Non educamos e logo as condicións nas que deixamos eses móbiles e esas tabletas non están reguladas, entón no día a día xorden problemas sobre o uso do teléfono, canto tempo, se quero ler o que hai nas súas redes sociais... Hai un límite entre a educación e a intimidade que o Goberno está regulando, pero os pais non saben moi ben ata onde poden chegar como pais, e os fillos tampouco saben a onde poden chegar como fillos. Hai problemas e algúns están chegando aos xulgados porque acaban derivando en violencia, porque se pasa das advertencias verbais ás ameazas físicas. Non o estamos facendo ben dentro do bo que son as tecnoloxías. 


  • ¿Que vantaxes teñen as novas tecnoloxías?

Unha cousa que quero deixar clara é que as tecnoloxías son moi boas, o que hai é que saber como xestionalas e abordalas. 


  • ¿Qué consellos daría aos pais?

Os pais están moi desconcertados. Hai que ter en conta que un teléfono é unha ferramenta que chega a moitos lados, porque ten conexión a Internet, ten conversas con outras persoas e é algo que está moi oculto. Unha parte dos riscos é a violencia invisible, estanse dando casos de violencia entre iguais, o chamado sexting (o envío de fotos masivas a través de aplicacións como WhatsApp). Como é unha ferramenta de uso individual prodúcese esa violencia invisible porque non hai ninguén máis que o receptor e o emisor. Este tipo de violencia non se percibe ata que empezan a amosar certas condutas que nos indican que pasa algo. Os pais fan ben en estar preocupados, e aí hai que incidir, porque hai que xestionar ben o problema na primeira infancia, na educación primaria, porque se lles están dando os teléfonos aos nenos moi pronto. 


  • ¿A que idade hai que darlle un teléfono?

Non hai unha idade concreta. A min non me gusta dicir se aos 16 ou aos 18, porque moitas veces diría que nin aos 24. Como é unha ferramenta con tanto uso e chega a moitas partes, ou tes moita cabeciña ou ao final podes mal utilizalo. Eu creo que hai que ver ao rapaz, que tipo de maduración ten, ver como o está empregando e dar unhas normas, que o que fan é ensinarlle a usalo. O problema nestes intres é que se pasa moito tempo diante das pantallas, réstanse horas de sono e o que estamos vendo os profesionais é que isto inflúe no desenvolvemento psicolóxico. 
 

  • ¿Cando hai que establecer unhas pautas?

O que pasa agora é que estamos utilizando o móbil como ferramenta de castigo para os nenos. Os rapaces están acostumados a ter a súa independencia a través do teléfono e iso xera moitos conflitos. Eu son da opinión de que hai que establecer unhas normas de uso aos 12, 13 ou 16 anos, cando dás ese primeiro móbil ou tableta. Hai que saber se o damos ou o prestamos, porque legalmente non é o mesmo que unha ferramenta sexa regalada ou cedida. Se é seu, non podemos entrar na súa intimidade. Se o facemos ben desde o principio imos ter o camiño rodado. Pode que xurdan conflitos, pero non serán tan violentos porque establecemos unhas normas. 



Voz de Galicia edición Vigo

sábado, 7 de abril de 2018

Acoso Escolar: no son cosas de niños/as


Acoso escolar, una forma de violencia, una forma de maltrato de un menor hacia otro menor que se produce en el entorno escolar,  entendiendo por maltrato:
  •  agresiones físicas.
  • agresiones verbales.
  • amenazas y/o exclusión.

Las premisas para que se considere acoso son tres:

Comportamiento agresivo. Debe establecer una relación entre dos o más menores, en el que se observen comportamientos violentos como amenazas verbales, insultos, burlas, provocaciones, agresión física, golpes, pellizcos, robos, esconder o romper pertenencias, divulgar rumores, etc.

Desequilibrio de poder. En la relación entre los menores no existe debate ni discusión, la agresividad se encuentra siempre dirigida hacia la misma persona y no hay personas enfadadas sino que existe una víctima y un agresor/a.

De manera repetida en el tiempo. Y tiene que producirse de manera repetida en el tiempo, no es un incidente esporádico generado por una discusión o diferencia de opiniones, sino que ocurre con frecuencia estableciéndose de manera muy diferenciada los distintos roles.

De estas y otras muchas cuestiones relacionadas con el Acoso Escolar, hemos estado hablando con un grupo de madres y padres del CEIP "A Reigosa" en la localidad pontevedresa de "Ponte Caldelas". 
 


Una nueva formación organizada en colaboración con Positivando Gabinete psico-pedagógico, la Asociación TDAH Salnés y el ANPA del Colegio, una nueva Escuela de Familias que nos ha permitido acercarnos a los núcleos familiares de la zona, conocer sus dificultades, dudas, preferencias educativas y a su vez nos ha permitido formar e informar, acercando teorías, posturas, estrategias y habilidades que se deben poner en alza a la hora de educar a nuestros hijos/as.

"Son cosas de niños/as"
desafortunada frase que debiéramos eliminar de nuestro decir y nuestro pensar.

Todo aquello qué les sucede a los niños/as en su día a día y en todas las esferas de su vida es sumamente importante. Forma parte de su aprendizaje, de su educación, de su forma de entender la vida, de aprender a enfrentar las dificultades, gestionar los conflictos, crear sus opiniones, forjar su identidad y en definitiva conformar su yo y cultivar su autoestima.

No existen las "cosas de niños/as", existen las vivencias y las realidades de las personas independientemente de su edad, la observación, el respeto y la integridad como personas son fundamentales. Y somos los adultos quiénes debemos preservar esta integridad y velar por sus derechos.

Y recordemos que tanto víctimas como agresores en las situaciones de acoso escolar son niños/as menores de edad, ambas son víctimas, víctimas diferentes pero ambas son víctimas.

Y en el momento de abordar, padres, docentes y/o profesionales de la educación, una situación de acoso escolar, intervengamos con cautela, discreción y protejamos la intimidad de las personas afectadas, abordemos el tema con la seriedad que se merece y eliminemos esa etiqueta "son cosas de niños/as".

¡Los niños/as se lo merecen!

Si quieres conocer más sobre nuestro Programa "Escuela de Familias" puedes contactar conmigo a través de este enlace o puedes contactar con la Asociación TDAH Salnés a través de su correo tdahsalnes@gmail.com